Δικαιώματα των γυναικών και ισότητα των δύο φύλων
Η 8η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Αποτελεί φόρο τιμής και αναγνώρισης στους μακροχρόνιους επίπονους αγώνες των γυναικών για εργασιακή και πολιτική ισότητα, δικαιοσύνη και δημοκρατία.
Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μέρα της γυναίκας σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ήταν μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.
Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και το 1911 υιοθετήθηκε και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών.
Σημαντικά στη χώρα μας τα δικαιώματα των γυναικών και η ισότητα των δύο φύλων προωθήθηκαν με μια σειρά νόμων των Κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, καθώς:
Υπήρξαν οι αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο, όπως η καθιέρωση της ισότητας των δύο φύλων, η πρόβλεψη από κοινού λήψης των αποφάσεων που αφορούν τους δύο συζύγους, η διατήρηση του πατρικού ονόματος της γυναίκας και μετά το γάμο, η θέσπιση ισότητας των συζύγων ως προς τη γονική τους ιδιότητα.
Καταργήθηκε ο αναχρονιστικός θεσμός της προίκας, με το Νόμο 1329/83. Ο Νόμος αυτός έχει χαρακτηριστεί τομή στα κοινωνικά πράγματα, επιφέροντας μια ουσιαστική ρήξη με το παρελθόν.
Αποτέλεσε για όσους και όσες αγωνίζονται για την ισότητα των δύο φύλων μια σημαντική κατάκτηση, επειδή έτσι οι γυναίκες απέκτησαν μια νέα οικονομική ανεξαρτησία απέναντι στην οικογένεια καταγωγής τους και στους συζύγους τους.
Τέλος, με το Νόμο 1414/1984 και το Νόμο1483/1984, αλλά και με άλλους Νόμους, έγινε προώθηση της ισότητας ευκαιριών και αμοιβής στον εργασιακό χώρο για τις γυναίκες.
Προβλέψεις του Συντάγματος 2001 (ΦΕΚ 85/Α/18-4-2001)
Άρθρο 4 παρ.2
«Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.»
Άρθρο 22 παρ.1
«Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού.
Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας».
Άρθρο 116 παρ.2
«Δεν αποτελεί διάκριση λόγω φύλου η λήψη θετικών μέτρων για την προώθηση της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Το Κράτος μεριμνά για την άρση των ανισοτήτων που υφίστανται στην πράξη, ιδίως σε βάρος των γυναικών.»
Η 8η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Αποτελεί φόρο τιμής και αναγνώρισης στους μακροχρόνιους επίπονους αγώνες των γυναικών για εργασιακή και πολιτική ισότητα, δικαιοσύνη και δημοκρατία.
Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μέρα της γυναίκας σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ήταν μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.
Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και το 1911 υιοθετήθηκε και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας θεσμοθετήθηκε το 1977 από τον ΟΗΕ, ο οποίος κάλεσε όλες τις χώρες του κόσμου να γιορτάσουν την ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών.
Σημαντικά στη χώρα μας τα δικαιώματα των γυναικών και η ισότητα των δύο φύλων προωθήθηκαν με μια σειρά νόμων των Κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, καθώς:
Υπήρξαν οι αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο, όπως η καθιέρωση της ισότητας των δύο φύλων, η πρόβλεψη από κοινού λήψης των αποφάσεων που αφορούν τους δύο συζύγους, η διατήρηση του πατρικού ονόματος της γυναίκας και μετά το γάμο, η θέσπιση ισότητας των συζύγων ως προς τη γονική τους ιδιότητα.
Καταργήθηκε ο αναχρονιστικός θεσμός της προίκας, με το Νόμο 1329/83. Ο Νόμος αυτός έχει χαρακτηριστεί τομή στα κοινωνικά πράγματα, επιφέροντας μια ουσιαστική ρήξη με το παρελθόν.
Αποτέλεσε για όσους και όσες αγωνίζονται για την ισότητα των δύο φύλων μια σημαντική κατάκτηση, επειδή έτσι οι γυναίκες απέκτησαν μια νέα οικονομική ανεξαρτησία απέναντι στην οικογένεια καταγωγής τους και στους συζύγους τους.
Τέλος, με το Νόμο 1414/1984 και το Νόμο1483/1984, αλλά και με άλλους Νόμους, έγινε προώθηση της ισότητας ευκαιριών και αμοιβής στον εργασιακό χώρο για τις γυναίκες.
Προβλέψεις του Συντάγματος 2001 (ΦΕΚ 85/Α/18-4-2001)
Άρθρο 4 παρ.2
«Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.»
Άρθρο 22 παρ.1
«Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού.
Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας».
Άρθρο 116 παρ.2
«Δεν αποτελεί διάκριση λόγω φύλου η λήψη θετικών μέτρων για την προώθηση της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Το Κράτος μεριμνά για την άρση των ανισοτήτων που υφίστανται στην πράξη, ιδίως σε βάρος των γυναικών.»
