Του κ. Παναγιώτη Γεωργίου Κούβαρη
Το φαινόμενο των νεόπτωχων αυξάνει ραγδαία σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.
Αυτό αποδεικνύουν όλα τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) που έχουν καταγραφεί, υπογραμμίζοντας πως η φτώχεια παγιδεύει πλέον και τη μεσαία τάξη της Ευρώπης.
Τώρα άνθρωποι, οι οποίοι αποτελούσαν άλλοτε τη μεσαία τάξη, πρέπει να διαλέξουν αν θα φάνε ή αν θα πληρώσουν το δάνειό τους ή τους φόρους και τις εισφορές.
Το 2007, πριν ξεσπάσει δηλαδή η χρηματοπιστωτική κρίση, κάτω από το όριο της φτώχειας βρισκόταν το 17% του πληθυσμού των << 27 >> της ΕΕ, δηλαδή περίπου 85 εκατομμύρια άνθρωποι.
Το 2009 στους << 27 >> της ΕΕ υπήρχαν 115 εκατομμύρια άνθρωποι, οι οποίοι ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (το 23,1% του συνολικού πληθυσμού).
Σήμερα, πλέον, η κατάσταση έχει γίνει περισσότερο τραγική. Σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία ή η Ιταλία δεν έχει αυξηθεί μόνο η έκταση της φτώχειας, αλλά και η δριμύτητά της και η συγκέντρωσή της σε συγκεκριμένες ομάδες.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, στις κατηγορίες που είναι πιο ευάλωτες στη φτώχεια -παιδιά, ηλικιωμένοι, γυναίκες και οικονομικοί μετανάστες- έχει προστεθεί πλέον μια ομάδα πολιτών που αποτελείται από ανθρώπους ηλικίας 30 με 45 ετών, οι οποίοι έχουν μια επισφαλή εργασία, που δυσκολεύονται πολύ να τα βγάλουν πέρα και που δεν έχουν επιπλέον βοήθεια.
Τα πράγματα χειροτέρεψαν πολύ στην Ελλάδα και θα γίνουν ακόμα χειρότερα λόγω της εφαρμογής μιας σειράς μέτρων που επιβλήθηκαν στη χώρα μας από τους συντηρητικούς της Ευρώπης και τις αγορές, προκειμένου να μην μας οδηγήσουν στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
Αναφέρουμε πως το 2010 ήταν το Ευρωπαϊκό Έτος κατά της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού και ότι η Στρατηγική της Λισσαβόνας έθετε ως στόχο τη μείωση των φτωχών σε 20 εκατομμύρια ανθρώπους έως το 2020 στην ΕΕ !
Το φαινόμενο των νεόπτωχων αυξάνει ραγδαία σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.
Αυτό αποδεικνύουν όλα τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) που έχουν καταγραφεί, υπογραμμίζοντας πως η φτώχεια παγιδεύει πλέον και τη μεσαία τάξη της Ευρώπης.
Τώρα άνθρωποι, οι οποίοι αποτελούσαν άλλοτε τη μεσαία τάξη, πρέπει να διαλέξουν αν θα φάνε ή αν θα πληρώσουν το δάνειό τους ή τους φόρους και τις εισφορές.
Το 2007, πριν ξεσπάσει δηλαδή η χρηματοπιστωτική κρίση, κάτω από το όριο της φτώχειας βρισκόταν το 17% του πληθυσμού των << 27 >> της ΕΕ, δηλαδή περίπου 85 εκατομμύρια άνθρωποι.
Το 2009 στους << 27 >> της ΕΕ υπήρχαν 115 εκατομμύρια άνθρωποι, οι οποίοι ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (το 23,1% του συνολικού πληθυσμού).
Σήμερα, πλέον, η κατάσταση έχει γίνει περισσότερο τραγική. Σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία ή η Ιταλία δεν έχει αυξηθεί μόνο η έκταση της φτώχειας, αλλά και η δριμύτητά της και η συγκέντρωσή της σε συγκεκριμένες ομάδες.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, στις κατηγορίες που είναι πιο ευάλωτες στη φτώχεια -παιδιά, ηλικιωμένοι, γυναίκες και οικονομικοί μετανάστες- έχει προστεθεί πλέον μια ομάδα πολιτών που αποτελείται από ανθρώπους ηλικίας 30 με 45 ετών, οι οποίοι έχουν μια επισφαλή εργασία, που δυσκολεύονται πολύ να τα βγάλουν πέρα και που δεν έχουν επιπλέον βοήθεια.
Τα πράγματα χειροτέρεψαν πολύ στην Ελλάδα και θα γίνουν ακόμα χειρότερα λόγω της εφαρμογής μιας σειράς μέτρων που επιβλήθηκαν στη χώρα μας από τους συντηρητικούς της Ευρώπης και τις αγορές, προκειμένου να μην μας οδηγήσουν στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.
Αναφέρουμε πως το 2010 ήταν το Ευρωπαϊκό Έτος κατά της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού και ότι η Στρατηγική της Λισσαβόνας έθετε ως στόχο τη μείωση των φτωχών σε 20 εκατομμύρια ανθρώπους έως το 2020 στην ΕΕ !
