Του κ. Παναγιώτη Γεωργίου Κούβαρη
Μετά από αρκετές δεκαετίες η φτώχεια επιστρέφει δυναμικά στην πατρίδα μας, χωρίς να υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες άμεσης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης του φαινομένου.
Το ποσοστό των Ελλήνων που ζουν στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού το 2010 σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat ξεπερνούσε το 27,7% του πληθυσμού και ήδη με το ξεκίνημα του 2012 έχει ξεπεράσει το 35%.
Η δραματική άνοδος του ποσοστού της ανεργίας κατά 100% κατά το χρονικό διάστημα 2009-2011, καθώς παραπάνω από 1,2 εκατομμύρια συμπολίτες μας είναι σήμερα άνεργοι, οι κατά 22% περικοπές σε μισθούς και η ουσιαστική κατάρρευση του κράτους πρόνοιας δημιουργούν ένα εφιαλτικό κοινωνικό σκηνικό.
Σύμφωνα με πολλές εκτιμήσεις, η διαφαινόμενη ψήφιση του δεύτερου μνημονίου από την πλειοψηφία των βουλευτών της Βουλής, ύστερα από την πρόσφατη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν πρόκειται να σταθεροποιήσει την κατάσταση στην Ελλάδα, ώστε στη συνέχεια να αποτελέσει αφετηρία για αναστροφή της βαθιάς ύφεσης που πλήττει την ελληνική οικονομία και τα νοικοκυριά.
Άλλωστε, οι κυβερνητικοί παράγοντες, αλλά και οι τροϊκανοί, προαναγγέλλουν ήδη ότι τον ερχόμενο Ιούνιο η Ελλάδα θα κληθεί να λάβει νέα μέτρα ύψους περίπου 11 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Όλα αυτά αποτελούν αρνητικά μηνύματα για το μέλλον της χώρας και των Ελλήνων εργαζόμενων που αντιμετωπίζουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Οι συνέπειες της συνεχιζόμενης πολιτικής λιτότητας στην Ελλάδα για να ανατραπούν απαιτούν επώδυνες μεταρρυθμίσεις, ανατροπή του πολιτικού σκηνικού ευρύτερα στην Ευρώπη και ισχυρούς κοινωνικούς αγώνες.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει για να αλλάξει άρδην το ισχύον καθεστώς, που οδηγεί στη φτώχεια τους Έλληνες και στον αστερισμό της χρεοκοπίας την πατρίδα μας.
Μετά από αρκετές δεκαετίες η φτώχεια επιστρέφει δυναμικά στην πατρίδα μας, χωρίς να υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες άμεσης και αποτελεσματικής αντιμετώπισης του φαινομένου.
Το ποσοστό των Ελλήνων που ζουν στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού το 2010 σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat ξεπερνούσε το 27,7% του πληθυσμού και ήδη με το ξεκίνημα του 2012 έχει ξεπεράσει το 35%.
Η δραματική άνοδος του ποσοστού της ανεργίας κατά 100% κατά το χρονικό διάστημα 2009-2011, καθώς παραπάνω από 1,2 εκατομμύρια συμπολίτες μας είναι σήμερα άνεργοι, οι κατά 22% περικοπές σε μισθούς και η ουσιαστική κατάρρευση του κράτους πρόνοιας δημιουργούν ένα εφιαλτικό κοινωνικό σκηνικό.
Σύμφωνα με πολλές εκτιμήσεις, η διαφαινόμενη ψήφιση του δεύτερου μνημονίου από την πλειοψηφία των βουλευτών της Βουλής, ύστερα από την πρόσφατη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν πρόκειται να σταθεροποιήσει την κατάσταση στην Ελλάδα, ώστε στη συνέχεια να αποτελέσει αφετηρία για αναστροφή της βαθιάς ύφεσης που πλήττει την ελληνική οικονομία και τα νοικοκυριά.
Άλλωστε, οι κυβερνητικοί παράγοντες, αλλά και οι τροϊκανοί, προαναγγέλλουν ήδη ότι τον ερχόμενο Ιούνιο η Ελλάδα θα κληθεί να λάβει νέα μέτρα ύψους περίπου 11 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Όλα αυτά αποτελούν αρνητικά μηνύματα για το μέλλον της χώρας και των Ελλήνων εργαζόμενων που αντιμετωπίζουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Οι συνέπειες της συνεχιζόμενης πολιτικής λιτότητας στην Ελλάδα για να ανατραπούν απαιτούν επώδυνες μεταρρυθμίσεις, ανατροπή του πολιτικού σκηνικού ευρύτερα στην Ευρώπη και ισχυρούς κοινωνικούς αγώνες.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει για να αλλάξει άρδην το ισχύον καθεστώς, που οδηγεί στη φτώχεια τους Έλληνες και στον αστερισμό της χρεοκοπίας την πατρίδα μας.
