Η 25η Μαρτίου ως Εθνική Εορτή καθιερώθηκε το 1838 , με βασιλικό διάταγμα , για δύο λόγους : πρώτο , γιατί ήταν λαμπρά καθ΄ ευαυτήν λόγω του Ευαγγελισμού και δεύτερο , γιατί τη μέρα αυτή το 1821 έγινε η έναρξη του υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος του ελληνικού Έθνους. Σήμερα , όσοι φίλοι της Ιστορίας θέλουν να αιτιολογήσουν το γεγονός αυτό μπορούν να πουν , όχι χωρίς στοιχεία , ότι η 25η Μαρτίου είχε προβλεφθεί ως ημέρα για την έναρξη της επανάστασης και ότι η καθιέρωσή της απορρόφησε τις όποιες αντιδικίες ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της επανάστασης , ενώ παγίωσε συγχρόνως την επιδιωκόμενη εθνικοθρησκευτική διάστασή της.
Οι ασχολούμενοι με το ζήτημα αυτό , τις περισσότερες φορές , επιδιώκουν να το εντάξουν στα δικά τους σχέδια και σκοπιμότητες και παραλείπουν να αναφερθούν στις ιδεολογικοπολιτικές πρακτικές σημαντικών αγωνιστών του ’ 21 , που εστίαζαν στη λογική του να στηριζόμαστε , πάνω απ΄ όλα , στις δικές μας δυνάμεις , αλλά και λογικής που ήθελε να στηρίζεται χωρίς ίχνος σωβινισμού ή εθνικής περιχαρακώσεως στα πορίσματα που η ίδια η ιστορία τα παρουσιάζει. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι ο Ρήγας οδηγήθηκε να γράψει τους πυκνούς σε εθνική αυτογνωσία στίχους , ως ποτ΄ οφφικιάλος σε ξένους βασιλείς ; Έλα να γένης στύλος δικής σου της φυλής.
Είναι νομίζω ιδιαίτερης αξίας γεγονός , όχι μόνο για την περίοδο στην οποία αναφερόμαστε επετειακά , αλλά και για τις δύσκολες μέρες που περνούμε σήμερα , να επισημάνουμε ότι αυτό που προέχει είναι το Μήνυμα της Επετείου και όχι ο εντοπισμός της ορθότητας ή μη της σήμανσης της ημερομηνίας της επετείου.
Παναγιώτης Γεωργίου Κούβαρης
